×
COVID-19: wiarygodne źródło wiedzy

Szum w uchu – czy powodem może być stres?

Pytanie nadesłane do redakcji

Od kilku miesięcy szumi mi najbardziej w lewym uchu, laryngologicznie nie ma choroby, w lewym uchu mam duży ubytek słuchu, milknie lub wycisza się szum w ciszy, jak jestem sama i wszystko jest wyłączone. Czy powodem szumów może być stres? Mam także zniekształcony odbiór wysokich tonów. Co mogę zrobić, czy to minie, próbuję nie zwariować, proszę o pomoc.

Odpowiedziała

lek. med. Agata Szołdra-Seiler
specjalista otolaryngolog
Oddział Laryngologii
Szpital Wojewódzki w Koszalinie

Szum uszny to wrażenie dźwięku słyszane w jednym lub obu uszach przy braku źródła hałasu w otoczeniu. Szum uszny jest objawem mogącym towarzyszyć wielu chorobom. Jest to dolegliwość często zgłaszana przez pacjentów. Stwierdzono, że około 35–45% osób dorosłych odczuwało szum uszny, ale jest on też zgłaszany przez dzieci. Częstość występowania szumów usznych wzrasta wraz z wiekiem, zwłaszcza po 40. roku życia u kobiet i 50. roku życia u mężczyzn. Do czynników ryzyka wystąpienia szumów usznych należy narażenie na hałas, nadciśnienie tętnicze, niedokrwistość, miażdżyca, cukrzyca czy niedoczynność tarczycy.

Szumy uszne dzieli się na obiektywne i subiektywne.

Obiektywne są rzadsze i można je wysłuchać np.: słuchawkami lekarskimi lub uchem w odpowiedniej okolicy czaszki. Mogą mieć charakter pulsujący związany z akcją serca (szumy naczyniowe, nasilające się przy wysiłku fizycznym, często jednostronne) lub niepulsujący (pochodzenia żylnego, raczej obustronne, niezależne od wysiłku fizycznego). Szumy obiektywne mogą mieć też pochodzenie mechaniczne (skurcze kloniczne mięśni podniebienia, mięśni śródusznych, zaburzenia w stawach skroniowo-żuchwowych, dysfunkcje trąbki słuchowej, przesuwające się ciało obce w uchu zewnętrznym np. owad).

Szumy subiektywne są słyszane tylko przez samego pacjenta. Stanowią one większość przypadków. Mogą powstać na każdym odcinku drogi słuchowej począwszy od ucha zewnętrznego (np. woszczyna zawężająca przewód słuchowy zewnętrzny), przez ucho środkowe (wszelkie procesy zapalne w obrębie ucha środkowego: ostre i przewlekłe; otoskleroza; stany pooperacyjne ucha środkowego), ucho wewnętrzne (uszkodzenia ślimaka w przebiegu przewlekłych chorób układu krążenia i metabolicznych; uraz akustyczny; ototoksyczne działanie leków, ch. Menierea, nagła głuchota; szkodliwe czynniki zewnętrzne, jak alkohol, nikotyna, tlenek węgla; infekcje wirusowe i bakteryjne), nerw słuchowy (nerwiak, zapalenie nerwu, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych), wyższe piętra drogi słuchowej (głuchota starcza, procesy rozrostowe, choroby demielinizacyjne). Subiektywne szumy mogą towarzyszyć zmianom zwyrodnieniowym kręgosłupa szyjnego, alergii, robaczycom, depresji czy zaburzeniom psychicznym o charakterze omamów słuchowych. Niepokój i zdenerwowanie zwykle nasilają wrażenie szumu usznego. Pacjenci często określają szumy subiektywne jako świsty, gwizdy, brzęczenie, szum morza itp. Uporczywe szumy znacznie obniżają jakość życia. W skrajnych przypadkach mogą prowadzić do myśli samobójczych. Jednak u większości pacjentów nie są one aż tak denerwujące. Zwykle w ciszy wydają się być lepiej słyszalne. Cicha muzyka, grające radio lub włączony telewizor potrafią je zamaskować.

Pacjent zgłaszający szum uszny musi być dokładnie wypytany o jego charakter, czas trwania, okoliczności powstania, przebyte urazy, choroby, szkodliwości zawodowe, używki, choroby podstawowe towarzyszące, stan kręgosłupa szyjnego, stan gospodarki tłuszczowej, wydolność układu krążenia itp. Powinno się wykonać odpowiednie badania laboratoryjne, czasem oprócz konsultacji internistycznej potrzebna jest ocena neurologa, psychologa czy psychiatry. Do zadań laryngologa należy poszerzenie wywiadu internistycznego o inne objawy i choroby z zakresu laryngologii (zawroty głowy, zaburzenia równowagi, niedosłuch, choroby uszu, urazy głowy itp.), konieczne jest dokładne badanie laryngologiczne ze szczególną oceną narządu słuchu i równowagi. Czasem potrzebne jest wykonanie dodatkowych badań radiologicznych. Niekiedy mimo starań nie udaje się ustalić potencjalnej przyczyny szumu usznego.

Pacjent z szumem usznym powinien prowadzić racjonalny tryb życia; unikać alkoholu, kofeiny, soli, nikotyny, narażenia na hałas, przewlekłego używania salicylanów. Jeśli chory niedosłyszy na jedno ucho, tak jak w Pani przypadku, dobre efekty uzyskuje się, protezując ucho niedosłyszące. Są też dostępne aparaty maskujące szumy uszne tzw. tinnitus masker. Można też zastosować wzmocnienie dźwięku w uchu niedosłyszącym i jednoczesne maskowanie słyszanego szumu usznego.

Zbyt skąpy wywiad, brak badań fizykalnego i dodatkowych nie pozwalają na postawienie ostatecznej diagnozy, lecz mowa o ustępowaniu tej dolegliwości w ciszy i spokoju sugeruje psychogenne źródło pochodzenia problemu lub nasilanie się nieznacznego szumu w stresie.

Piśmiennictwo:

Bull P.: Wykłady z otolaryngologii. Via Medica Gdańsk 1999: 71–73.
Pruszewicz A., Szyfter W.: Szumy uszne. [W:] Pruszewicz A.: Zarys audiologii klinicznej, Wyd. AM w Poznaniu 1994: 423–433.

Zobacz także

Szumy uszne »
15.04.2016
Inne pytania
  • Zapalenie ślinianek przyusznych u osoby dorosłej
  • Rozbudowany zachyłek boczny lewej zatoki klinowej
  • Czy poddać się operacji przegrody nosa?
  • Uczucie zatkanego ucha
  • Grzybica jamy nosowej
Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta